സമൃദ്ധമായ അനേകം നദികളും പുഴകളും ഇതര ജലാശയങ്ങൾ കൊണ്ടുമൊക്കെ സമ്പന്നമാണ് കേരളത്തിന്റെ ഭൂപ്രകൃതി.നദികൾ ഒന്നും രണ്ടുമല്ല, നാൽപ്പത്തിനാല് എണ്ണം!
അതിൽ നാൽപ്പത്തിയൊന്നെണ്ണം പടിഞ്ഞാറേക്കും മൂന്നെണ്ണം കിഴക്കോട്ടും ഒഴുകുന്നു.എന്നിട്ടും വേനൽക്കാലങ്ങളിൽ നമുക്ക് കുടിവെള്ളമില്ല.അപ്പോഴൊക്കെ, മിന്നാമിനുങ്ങിനെ പിടിച്ചു വച്ച് വെളിച്ചം സംഭരിച്ച മർക്കടന്റെ മട്ടിൽ കുപ്പിയിലാക്കി കുത്തക കമ്പനിക്കാർ കരുതി വച്ച വെള്ളത്തിന്റെ പിന്നാലെ നാം
പോകുന്നു.
വേനൽക്കാലം അല്ലെങ്കിലും നമുക്കെന്നും വറുതിയുടെ കാലമാണ്. ഓരോ വേനൽക്കാലവും കുടിവെള്ളത്തിന്റെ വില എന്തെന്നും നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നു.ഇനിയുള്ള ഓരോ വേനൽക്കാലത്തും കുടിവെള്ളക്ഷാമം കൂടുതൽ കൂടുതൽ രൂക്ഷമാകാനുമാണ് സാധ്യത.അതിനാൽ വളരെ വേഗത്തിൽ നമുക്ക് ഇതിനെ പ്രതിരോധിച്ചേ മതിയാവൂ. അതിന് ഇന്ന് നമ്മുടെ മുന്നിലുള്ള ഒരേയൊരു മാർഗ്ഗം ഒരു സീസണിൽ സംസ്ഥാനമൊട്ടാകെ സുഭിക്ഷമായി ലഭിക്കുന്ന മഴവെള്ളത്തെ സംഭരിച്ചു സൂക്ഷിക്കുക എന്നതു മാത്രമാണ്.
ജൂൺ ഒന്നുമുതൽ മേയ് മുപ്പത്തിയൊന്നുവരെയാണ് കേരളത്തിൽ ജലവർഷമായി കണക്കാക്കുന്നത്.അതിൽതന്നെ എഴുപതു ശതമാനം മഴയും ലഭിക്കേണ്ടത് ജൂൺ മുതൽ സെപ്റ്റംബർ വരെയുള്ള കാലത്താണ്.പക്ഷെ മഴ കേരളത്തിൽ ഈ പതിവ് തെറ്റിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് കാലം കുറച്ചായി .പലപ്പോഴും ആവശ്യമായ മഴ ഈ കാലയളവിൽ നമുക്ക് ലഭിക്കാറില്ല.ലഭിക്കുന്ന മഴയുടേതാകട്ടെ വെറും എട്ടു ശതമാനം മാത്രമാണ് സംഭരിക്കപ്പെടുന്നതും.മഴവെള്ളം സംഭരിക്കുന്നതിന് ഇന്ന് പലവിധ മാർഗ്ഗങ്ങളുണ്ട്.പക്ഷെ ഏതു കാര്യത്തിലും എന്നപോലെ ഈ കാര്യത്തിലും ജനപങ്കാളിത്തം കൂടിയേതീരൂ.അങ്ങനെ വന്നാൽ പെയ്യുന്ന മഴയുടെ ഒരു തുള്ളി പോലും കടലിലേക്ക് ഒഴുകിപ്പോകാതെ പൂർണമായും നമുക്ക് സംരക്ഷിച്ച് സൂക്ഷിക്കുവാൻ സാധിക്കും.
മഴവഴി ലഭ്യമാകുന്ന ജലം പെയ്തു വീഴുന്നിടത്തു തന്നെ ശേഖരിക്കുന്നതിനുള്ള നടപടികളാണ് നമുക്ക് വേണ്ടത്.കയ്യാലകളും പുൽവരമ്പുകളും ചെറുതും വലുതുമായ മഴക്കുഴികളും നിർമ്മിച്ച് മഴവെള്ളം ഒഴുകിപ്പോകാതെ മണ്ണിലേക്കിറക്കി വിടാൻ സാധിക്കും.തട്ടുതിരിക്കൽ,ചാലു
ജലദൗർലഭ്യത്തിനു പറയാൻ നൂറുനൂറു കാരണങ്ങൾ ഉണ്ടാവാം.ഭൂരിഭാഗവും നമ്മുടെ അശ്രദ്ധകൊണ്ടും ആർത്തികൊണ്ടും അലസതകൊണ്ടും ലാഭക്കൊതികൊണ്ടും ഒക്കെ സംഭവിക്കുന്നവ.അതിനുള്ള പരിഹാരവും നമുക്കറിയാം.പക്ഷെ ആരും ചെറുവിരൽ അനക്കുന്നില്ലെന്നു മാത്രം.ഇനിയും ഇങ്ങനെ അമാന്തിച്ചു
നിൽക്കാനാണ് ഭാവമെങ്കിൽ ചെന്നൈ നഗരത്തിന്റെ അവസ്ഥയാവും നാളെ നമുക്കുമുണ്ടാവുക.അതിനാൽ സുഭിക്ഷമായി ലഭിക്കുന്ന മഴവെള്ളത്തെ ഇനിയെങ്കിലും നമുക്ക് പാഴാക്കാതിരിക്കാം,അടുത്ത വേനൽക്കാലത്തേക്കായി
അൽപ്പമെങ്കിലും
കരുതിയും വയ്ക്കാം.
കേരളത്തിലെ ഭൂഗർഭ ജലനിരപ്പ് അപകടകരമായ നിലയിൽ താഴുന്നതായി കേന്ദ്ര ഭൂജലബോർഡിന്റെ മുന്നറിയിപ്പ് വർഷാവർഷം സംസ്ഥാനത്തെ തേടിയെത്താറുണ്ട്.ജലനിരപ്പ് വൻതോതിൽ കുറയുന്ന സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ പട്ടികയിൽ ആന്ധ്രയ്ക്കും തമിഴ്നാടിനും തൊട്ടുപിന്നിൽ മൂന്നാമതായാണ് ഇപ്പോൾ കേരളത്തിന്റെ സ്ഥാനമെന്ന് ഈ അടുത്ത കാലത്തായി നടത്തിയ കേന്ദ്ര സർവേയിലും വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്.ജലസംഭരണത്
ജലസംരക്ഷണ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ഊർജിതമാക്കിയില്ലെങ്കിൽ കേരളത്തെ കാത്തിരിക്കുന്നത് മഹാദുരന്തമെന്ന മുന്നറിയിപ്പിന് കുറഞ്ഞത് കാൽ നൂറ്റാണ്ടിന്റെയെങ്കിലും പഴക്കമുണ്ടാവും.വരൾച്ചാ സമയത്ത് ടാങ്കർ ലോറികളിൽ വെള്ളമെത്തിച്ചും കുത്തക കമ്പനികളുടെ കുപ്പിവെള്ളം വിലയ്ക്കു വാങ്ങിയും ഇത്ര കാലമായി നാം അതിനെ പ്രതിരോധിച്ചുകൊണ്ടുമിരിക്കുന്
നദികളും തടാകങ്ങളും കുളങ്ങളും തോടുകളും കാവുകളും നെൽപ്പാടങ്ങൾ ഉൾപ്പെടെയുള്ള തണ്ണീർത്തടങ്ങളാലുമൊക്കെ ഒരു കാലത്ത് കേരളം ജലസമ്പന്നതയിൽ ഒന്നാമതായിരുന്നു.മലകളിടിച്ചും മണ്ണുവാരിയും വയലുകൾ നികത്തിയും മരങ്ങൾ വെട്ടിമാറ്റിയും നാം തന്നെ അതിന്റെ കടയ്ക്കൽ കത്തിവച്ചു.നാഡി- ഞരമ്പുകൾപ്പോലെ അങ്ങോളമിങ്ങോളം കിടന്നിരുന്ന നെൽപ്പാടങ്ങളാണ് കേരളത്തിലെ ഭൂഗർഭജലം ഒരളവിൽ കൂടുതൽ താഴാതെ കാത്തുസൂക്ഷിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നത്.ഇന്നു പാടങ്ങളില്ല,കാടില്ല,അതിനാൽതന്
ഈ അടുത്ത കാലത്താണ് രേഖകളിൽ മാത്രമായിപ്പോയ വരട്ടാർ (തിരുവല്ലയ്ക്ക് അടുത്ത്) മന്ത്രി തോമസ് ഐസക്കിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ പുനരുജ്ജീവിപ്പിച്ചെടുത്തത്.
പണ്ട് ജൂണിൽ സ്കൂൾ തുറക്കുമ്പോൾ ആദ്യം ഹാജർവച്ചിരുന്നത് മഴയാണെങ്കിൽ ഇന്ന് കർക്കടകത്തിൽപോലും മഴ ശരിയായി കിട്ടാത്ത അവസ്ഥയാണുള്ളത്.(കഴിഞ്ഞ വർഷങ്ങളിലെ പ്രളയത്തെ മറക്കാം) ശരാശരി 203 സെമി മഴയാണ് പ്രതിവർഷം കേരളത്തിന് ലഭിക്കേണ്ടതെങ്കിൽ ഇപ്പോൾ ഏതാനും വർഷങ്ങളായി അതിൽ 40 ശതമാനത്താളം ഇടിവാണ് സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നത്.കാലാവസ്ഥ വ്യതിയാനം മൂലമുള്ള മഴയില്ലായ്മ പ്രതിസന്ധിക്ക് പ്രധാന കാര്യമാണെങ്കിലും നാം തന്നെ വരുത്തിവയ്ക്കുന്ന വിനകളും ജലദൗർലഭ്യത്തിന് ഇടയാകുന്നു.ജലസംരക്ഷണം ജലവിനിയോഗം എന്നിവയിൽ നാം സ്വീകരിക്കുന്ന അലംഭാവവും അശാസ്ത്രീയ സമീപനവും ധാരാളിത്തവുമെല്ലാം ഇതിന് ഉദാഹരണങ്ങളാണ്.ഒപ്പം ജലസ്രോതസ്സുകളെ മറന്നുകൊണ്ടുള്ള പ്രകൃതി ചൂഷണവും പാരിസ്ഥിതിക പ്രത്യാഘാത പ്രവർത്തങ്ങളുമെല്ലാം കേരളത്തിന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥയ്ക്ക് കാര്യകാരണങ്ങളാണ്.
ഏതാനും വർഷങ്ങൾകൊണ്ട് കേരളത്തിൽ ഇല്ലാതായത് 6.5 ലക്ഷം ഹെക്ടർ നെൽപ്പാടങ്ങളാണ്. ഏറ്റവും വലിയ ജലസംഭരണകേന്ദ്രങ്ങളാണ് നെൽപ്പാടങ്ങൾ.ഒരു ഹെക്ടർ നിലത്ത് ഒരു വർഷം സംഭരികുന്നത് ഏകദേശം 7.5 ലക്ഷം കിലോലിറ്റർ വെള്ളമാണ്.അതേപോലെ ഒരു ഹെക്ടർ വനം സംഭാവന ചെയ്യുന്നത് 30000 കിലോലിറ്റർ വെള്ളവുമാണ്.നികന്നുപോയതും നികത്തപ്പെട്ടതും മലിനമാക്കപ്പെട്ടതുമായ ജലാശയങ്ങൾ ആയിരക്കണക്കിന് വേറെ! ജനകീയ കൂട്ടായ്മയിലൂടെ ഇവയൊക്കെ പുനരുദ്ധീകരിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.
കേരളത്തിന്റെ ജലസമ്പത്തിൽ ഉണ്ടായിട്ടുള്ളതെന്ന് മനസ്സിലാക്കുമെങ്കിൽ !
മനുഷ്യസമൂഹം വളർച്ചയുടെ വ്യത്യസ്ത ഘടകങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോകുമ്പോൾ പാരിസ്ഥിതിക പരിവർത്തനം സ്വാഭാവികം എന്നു പറയുന്നതിൽ കഴമ്പില്ല.അതൊരുതരം കണ്ണടച്ചുള്ള ഇരുട്ടാക്കലാണ്. ചൈന തന്നെ മികച്ച ഉദാഹരണം. വൻ വികസനം നടത്തുമ്പോഴും അവർ ജലസ്രോതസ്സുകൾ നിലനിർത്തുന്നു, കൂടുതൽ സൃഷ്ടിക്കുന്നു!
ഭൂമിയിൽ ചൂട് കൂടിക്കൂടിവരികയാണ് .അടുത്ത 10 വർഷത്തിനുള്ളിൽ 4 ഡിഗ്രിയിലധികം ചൂട് ഇനിയും വർധിക്കുമെന്നാണ് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത്. ഭൗമോപരിതലത്തിലും ഭൗമാന്തർഭാഗത്തും ജലത്തിന്റെ അളവ് അപ്രതീക്ഷിതമാംവണ്ണം കുറഞ്ഞുവരികയാണ് .കുടിവെള്ളലഭ്യത കേരളത്തിലും ഒരു പ്രശ്നമായി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.ഒപ്പം .കാർഷികാവശ്യത്തിനും വെള്ളം കരുതിവെക്കേണ്ടതുണ്ട് .ഇത് നാം കരുതുന്നതുപോലുള്ള ലളിതമായ സ്വാഭാവിക പ്രശ്നമല്ല .കരുതലോടെ മുന്നോട്ടു പോയില്ലെങ്കിൽ ചൂടിനോടൊപ്പം വരൾച്ചയും ജലക്ഷാമവും ഇനിയും വർധിക്കും .കാലാവസ്ഥാവ്യതിയാനം എന്ന പഴകിയ പദം ലോകം മുഴുവൻ എന്നേ ഉപേക്ഷിച്ചുകഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഇനിയും നാം നേരിടാൻ പോകുന്നത് കാലാവസ്ഥാദുരന്തമായിരിക്കും. അതിനാൽ
ജലസംരക്ഷണത്തോടൊപ്പം നിയന്ത്രണമില്ലാത്ത ജലചൂഷണത്തിനും പ്രകൃതി ചൂഷണത്തിനും ഇവിടെ കടിഞ്ഞാണിട്ടേ മതിയാകൂ.
