ഓർമ്മ

  വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ്.. പത്താം ക്ലാസിലെ അവസാനത്തെ പരീക്ഷയും കഴിഞ്ഞ് സ്കൂളിന്റെ പുറത്തേക്കിറങ്ങുമ്പോഴായിരുന്നു അവൾ പെട്ടെന്ന് അടുത്തേക്കു വന്നത്.ആ കണ്ണുകൾ ചുവന്ന് കലങ്ങിയിരുന്നു.എന്റെ ഹൃദയവും അപ്പോൾ പടപടാ ഇടിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.പരീക്ഷാഹാളിൽ ചോദ്യക്കടലാസ്

കിട്ടുമ്പോൾ പോലും എനിക്കിങ്ങനൊരനുഭവം ഉണ്ടായിട്ടില്ല.അവളെയും വിയർക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.ഈ ഒരു നിമിഷത്തിനുവേണ്ടിയാണല്ലോ എത്രയോ കാലമായി ഞാൻ..

 അപ്പോഴായിരുന്നു അവളുടെ ആങ്ങളയുടെ വരവ്.ഞങ്ങളേക്കാൾ രണ്ടു ക്ലാസ് പുറകിലായിരുന്നു അവൻ.അല്ലെങ്കിലും വില്ലന്റെ വരവ് എപ്പോഴും അപ്രതീക്ഷിതമായിരിക്കുമല്ലോ.

എക്സാം എങ്ങനെ ഉണ്ടായിരുന്നു? പെട്ടന്നായിരുന്നു അവളുടെ ചോദ്യം.

 മറുപടി ഒരു നോട്ടത്തിൽ ഞാൻ ഒതുക്കി.അപ്പോഴേക്കും അവൾ ആങ്ങളയ്ക്കൊപ്പം നടന്നുംകഴിഞ്ഞിരുന്നു.നടക്കുമ്പോഴും അവൾ ഇടയ്ക്കിടെ എന്നെ തിരിഞ്ഞു  നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.ആ കണ്ണുകൾ അപ്പോഴും ചുവന്നു തന്നെ കിടന്നു. ഒരു ആണിനും പെണ്ണിനും ഇടയിൽ പൂരിപ്പിക്കാൻ വിട്ടുപോയ വാക്കുകളുടെ നോവായിരുന്നു പ്രണയം എന്ന് അന്നാണ് ഞാൻ ആദ്യമായി തിരിച്ചറിഞ്ഞ്.

  ഓരോ വേനലവധിക്കും സ്കൂളുകൾ അടയ്ക്കുമ്പോൾ ഇത്തരം ഒരുപാട്  പ്രണയനാടകങ്ങൾ സ്കൂൾ ഇടനാഴികളിലും മുറ്റത്തുമായൊക്കെ അരങ്ങേറാറുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും എന്നെ ആ നോവ്

വളരെക്കാലം പിന്തുടർന്നു.

 വീണ്ടും ഒരു മദ്ധ്യവേനൽ അവധി.

ഓർമ്മകൾക്ക് ഇപ്പോഴും ബാല്യത്തിന്റെ ആ കരുത്തുതന്നെയാണുള്ളത്.