ഒരു പ്രവാസിയുടെ തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ

പുറപ്പാടുകളുടെ ആ വലിയ ഭൂമികയിൽ മലയാളിയുടെ പ്രവാസത്തിന് ഒരു അയൽപക്കസന്ദർശനത്തിന്റെ വലുപ്പവും ദൈർഘ്യവുമേയുള്ളൂ.എങ്കിലും അതുണ്ടാക്കിയ ഫലങ്ങൾ അളക്കാൻ കഴിയുന്നതിലേറെയായിരുന്നു.

പ്രധാനമായും ഇരതേടിയാണ് അവൻ നാടു കടന്നത്.തനിക്കു മാത്രമല്ല നാട്ടിലെ കുടുംബത്തിനു വേണ്ടിയും.അങ്ങനെ

കിട്ടിയതെല്ലാം അവൻ തന്റെ നാട്ടിൻപുറത്തേക്ക് കടത്തി.അവനോടൊപ്പം പതുക്കെയെങ്കിലും അവന്റെ നാട്ടിൻപുറവും ഇങ്ങനെ ചിലതൊക്കെ നേടി.

കഴിഞ്ഞ നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അന്ത്യദശകങ്ങളിൽത്തന്നെ മലയാളിയുടെ പ്രവാസം ആരംഭിച്ചിരുന്നു.ഇന്ത്യയ്ക്ക് ചുറ്റുമുള്ള മറ്റു ബ്രിട്ടീഷ് അധിനിവേശ സ്ഥലങ്ങളിലേക്കുതന്നെയായിരുന്നു കന്നിയാത്രകൾ.സിലോൺ ( ശ്രീലങ്ക), ബർമ, മലേഷ്യ, സിംഗപ്പൂർ, ഹോങ്കോങ് തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങൾ. ‘കൊളമ്പിലേക്ക് പോയി’, ‘റങ്കൂണിലേക്ക് പോയി’, ‘പെനാങ്ങിലാ’ എന്നൊക്കെയായിരുന്നു അന്നത്തെ കാലത്ത് സാധാരണ കിട്ടിയിരുന്ന മറുപടി.

എന്നാൽ ഇതൊന്നുമായിരുന്നില്ല മലയാളികളുടെ യഥാർത്ഥ പ്രവാസജീവിതം.1930 കളിലാണ് അറേബ്യയിൽ ആദ്യമായി എണ്ണപ്പാടങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയത്.എന്നാൽ, അതിനുമുൻപും മലയാളികൾ അറേബ്യയിലേക്കു യാത്ര തിരിച്ചിട്ടുണ്ട്. മുസ്ലിങ്ങളുടെ പുണ്യഭൂമിയായ മക്കയും മദീനയും അവിടെയായതുകൊണ്ടു മാത്രമല്ല ഇവ്വിധം സംഭവിച്ചത്.ആയിരത്താണ്ടുകളുടെ കച്ചവടങ്ങളുടെയും സൗഹൃദങ്ങളുടെയും തുടർച്ചകൂടിയാണത്.അറബി മഞ്ചികളിലും പത്തേമാരികളിലും കയറി ഒരുപാട് കേരളീയർ പേർഷ്യൻ ഉൾക്കടലിലും ചെങ്കടൽത്തീരങ്ങളിലുമുള്ള ഒരുപാട് തുറമുഖങ്ങളിൽ എത്തിച്ചേർന്നിട്ടുണ്ട്. അവിടെ നാനാവിധ തൊഴിലുകളിൽ ഏർപ്പെട്ട് ജീവസന്ധാരണം നടത്തിയിട്ടുമുണ്ട്.എന്നെങ്കിലും അറേബ്യയിൽ എണ്ണ കണ്ടെത്തുമെന്നും അപ്പോൾ സമ്പന്നരാവാം എന്ന ഒരുദ്ദേശ്യവും ഈ സഞ്ചാരകർക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നതുമില്ല.

എണ്ണ കണ്ടെത്തിയതോടെ ലോകത്തിന്റെ നാനാഭാഗങ്ങളിൽനിന്നും പ്രവാസികൾ അറേബ്യൻ ഉപവൻകരയിലേക്ക് ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി.സ്വാഭാവികമായും ഏറ്റവും കൂടുതൽ തൊഴിലന്വേഷകർ കേരളത്തിൽനിന്നുമാണെത്തിയത്. അറേബ്യയിലെ നിർമാണവിപ്ലവത്തിലേക്കാണ് നമ്മൾ എടുത്തുചാടിയത്.ഇങ്ങനെ അവിടെ എത്തിപ്പെട്ട മലയാളികളിൽ സാങ്കേതികജ്ഞാനമുള്ളവർ കുറവായിരുന്നു.എണ്ണത്തിൽ കൂടുതലുള്ളവർ മുൻകാല പരിചയമില്ലാത്ത സാധാരണ ചെറുപ്പക്കാരായിരുന്നു. എലിമെന്ററി വിദ്യാഭ്യാസം മാത്രം കൈമുതലായുള്ളവർ.അതുകൊണ്ടുതന്നെ വെറും ‘മെക്കാട്ട്’ പണിയാണ് അവർക്കു കിട്ടിയത്.പൊരിവെയിലത്ത് മണ്ണ് ചുമന്നും കല്ല് ചുമന്നും സിമന്റ് ചുമന്നും അവർ അറേബ്യയിൽ പുതുനഗരങ്ങൾ തീർത്തുകൊണ്ടിരുന്നു.ഇങ്ങനെ വിയർപ്പൊഴുക്കി അധ്വാനിച്ചുണ്ടാക്കിയ കാശത്രയും അവർ കേരളത്തിലെ ഗ്രാമങ്ങളിലേക്ക് അയച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഒരുപക്ഷേ, കേരളത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിൽ ഇത്രയേറെ പണം ഗ്രാമങ്ങളിൽ കുമിഞ്ഞുകൂടിയ മറ്റൊരുകാലം ഇതിനു മുൻപ് ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടാവില്ല.

ചുരുക്കത്തിൽ ഒരു ഗൾഫ് മലയാളി ശരാശരി കാൽലക്ഷം രൂപ വർഷന്തോറും വീട്ടിലെത്തിക്കുന്നുണ്ട്. ഇങ്ങനെ പണമായും സാധനമായും ഒരു വർഷം കേരളത്തിലെത്തുന്നത് 4,071 കോടി രൂപയായിരുന്നു(അന്നത്തെ കണക്കാണേ!). കേരളത്തിലെ ആഭ്യന്തര മൊത്തം ഉത്പാദനത്തിന്റെ 10.7% ആണ് ഈ തുക.അതായത് കേരളത്തിന്റെ വാർഷികപദ്ധതി വിഹിതത്തിന്റെ രണ്ടര ഇരട്ടിയാണ് ഈ തുകയെന്ന്.

കഴിഞ്ഞ നാലു പതിറ്റാണ്ടുകാലം കേരളത്തെ അക്ഷരാർഥത്തിൽ പുലർത്തിയത് ഈ ഗൾഫ് പണമാണ്. പ്രവാസിയുടെ വീട്ടുകാരനോടൊപ്പം അതിന്റെ സദ്ഫലങ്ങൾ എല്ലാവരും അനുഭവിച്ചിരുന്നു. കച്ചവടക്കാരനും കൈവേലക്കാരനും കൃഷിക്കാരനും കൂലിപ്പണിക്കാരനും മത്സ്യത്തൊഴിലാളിയുമെല്ലാം. ഈ പണമാണ് ഒഴുകിയൊഴുകി എല്ലായിടവും നനച്ച് പച്ചപ്പിന്റെ പ്രതീതി തീർത്തത്.

 ഇതു വറ്റുന്നതോടെ കേരളം വരളും എന്നെല്ലാവരും തിരിച്ചറിഞ്ഞത് ഗൾഫ് യുദ്ധത്തോടെയായിരുന്നു.എങ്കിലും നാം പാഠം പഠിച്ചില്ല.അതിനു പിന്നാലെയായിരുന്നു ലോകത്തെ ബാധിച്ച സാമ്പത്തിക മാന്ദ്യം.ഇപ്പോൾ ഇതാ കൊറോണയും!