അനസ്തേഷ്യ കണ്ടുപിടിക്കുന്നതിന് മുമ്ബ്, ശസ്ത്രക്രിയ വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളതും രോഗികള്‍ക്ക് വേദനാജനകവുമായിരുന്നു.ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ അത്യപൂര്‍വ സന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍ മാത്രമാണ് ശസ്ത്രക്രിയ നടത്തിയിരുന്നത്.
പിന്നീട് ശസ്ത്രക്രിയകള്‍ക്ക് മുൻപായി രോഗിയുടെ ശരീരത്തില്‍ കറുപ്പ് നീര് പുരട്ടിയിരുന്നു.അത് വേദനയ്‌ക്ക് അല്‍പ്പം ആശ്വാസം നല്‍കുമായിരുന്നു.എന്നാല്‍ ഇത് ഓപ്പറേഷനെ കാര്യമായി സഹായിച്ചില്ല.
1600-കളോടെ കറുപ്പും മദ്യവും കലര്‍ത്തി ദ്രാവകരൂപത്തിലാക്കി ഉപയോഗിച്ചു. അത് വേദനയ്‌ക്ക് ആശ്വാസം നല്‍കി. ഈ ദ്രാവകങ്ങളുടെ പ്രഭാവം ഹ്രസ്വകാലമായിരുന്നു. ഇതോടെ ഡോക്ടര്‍മാര്‍ക്ക് ശസ്ത്രക്രിയ വേഗത്തില്‍ പൂര്‍ത്തിയാക്കേണ്ടി വന്നു.
1846 ലാണ് അനസ്തേഷ്യ ആദ്യമായി വിജയകരമായി ഉപയോഗിച്ചത്. ഈഥര്‍ ആണ് അനസ്‌തെറ്റിക് ആയി ഉപയോഗിച്ചത്. പിന്നീട് 1848-ല്‍, ശസ്ത്രക്രിയയ്‌ക്കിടെ വേദന കുറയ്‌ക്കാൻ ക്ലോറോഫോം ഉപയോഗിച്ചു.ഇതുപോലെ നിരവധി പരീക്ഷണങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം ആധുനിക അനസ്തേഷ്യ കണ്ടുപിടിച്ചു. ഇത് ശസ്ത്രക്രിയ വളരെ എളുപ്പമാക്കി.
മൂന്ന് തരത്തിലുള്ള അനസ്തേഷ്യ ഉണ്ട്.
(1)ജനറല്‍ അനസ്തേഷ്യ
(2)റീജിയണല്‍ അനസ്തേഷ്യ
(3)ലോക്കല്‍ അനസ്തേഷ്യ
ജനറല്‍ അനസ്തേഷ്യ: ജനറല്‍ അനസ്തേഷ്യ ലഭിക്കുന്ന ഒരു രോഗി പൂര്‍ണ്ണമായും അബോധാവസ്ഥയിലാണ് (അല്ലെങ്കില്‍ ‘ഉറങ്ങി’). അവര്‍ക്ക് വേദനയൊന്നും അനുഭവപ്പെടുന്നില്ല.
റീജിയണല്‍ അനസ്തേഷ്യ: നട്ടെല്ലിലെ ഞരമ്ബുകളുടെ ഒരു കൂട്ടത്തിനടുത്താണ് ഇത്തരത്തിലുള്ള അനസ്തേഷ്യ കുത്തിവയ്‌ക്കുന്നത്. ഇത് ശരീരത്തിന്റെ വലിയൊരു ഭാഗം മരവിപ്പിക്കുകയും വേദന അനുഭവിക്കാൻ കഴിയാതെ വരികയും ചെയ്യുന്നു.
ലോക്കല്‍ അനസ്തേഷ്യ: ലോക്കല്‍ അനസ്തേഷ്യ ശരീരത്തിന്റെ ഒരു ചെറിയ ഭാഗം മരവിപ്പിക്കുന്നു (ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു കൈ അല്ലെങ്കില്‍ ചര്‍മ്മത്തിന്റെ പാച്ച്‌). ഇത് ഒരു ഷോട്ട്, സ്‌പ്രേ ആയി നല്‍കാം.
പാര്‍ശ്വഫലങ്ങള്‍: മിക്ക ആളുകള്‍ക്കും അനസ്തേഷ്യ വളരെ സുരക്ഷിതമാണ്. വളരെ അപൂര്‍വമായ സന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍, അനസ്തേഷ്യ ഹൃദയമിടിപ്പ് വേഗത്തിലാക്കല്‍, ശ്വസന പ്രശ്‌നങ്ങള്‍, ഉപയോഗിച്ച മരുന്നുകളോടുള്ള അലര്‍ജി, എന്നിവ ഉണ്ടാക്കിയേക്കാം.
