‘സാലഡിലെ ഉരുണ്ട റബര് പോലത്തെ സാധനം ഒച്ച് ആയിരുന്നു എന്നറിഞ്ഞത് മാസങ്ങള്ക്കു ശേഷം’
വെജിറ്റേറിയന് ഭക്ഷണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള, എഴുത്തുകാരിയും സാമൂഹ്യ പ്രവര്ത്തകയുമായ സുധാ മൂര്ത്തിയുടെ അഭിപ്രായപ്രകടനം വലിയ ചര്ച്ചയാണ് സാമൂഹ്യ മാധ്യമങ്ങളില് ഉയര്ത്തിവിട്ടത്. ഈ പശ്ചാത്തലത്തില് ചില ഭക്ഷണാനുഭവങ്ങള് പങ്കുവയ്ക്കുകയാണ്, ഡോ. എസ്എസ് ലാല് ഈ കുറിപ്പില്. ലോകത്ത് പലയിടത്തും ജോലി ചെയ്ത ഡോക്ടറും കോണ്ഗ്രസ് നേതാവുമായ എസ്എസ് ലാല് ഫെയ്സ്ബുക്കില് പങ്കുവച്ച കുറിപ്പ് വായിക്കാം:
ശ്രീമതി സുധാ മൂര്ത്തിയുടെ വിവാദമായ അഭിപ്രായം കേട്ടിട്ട് വെജിറ്റേറിയന് ഭക്ഷണമാണോ നോണ്വെജിറ്റേറിയന് ഭക്ഷണമാണോ നല്ലതെന്ന തര്ക്കത്തില് ചെന്നുപെട്ട ചില ശുദ്ധാത്മാക്കള് നാട്ടിലുണ്ട്. ശുദ്ധാത്മാക്കളായി നടിക്കുന്നവരും. ഭക്ഷണമല്ല ഇവിടെ പ്രശ്നം. ഒരാള് അയാള്ക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതില് മറ്റൊരാള്ക്ക് തെറ്റ് കണ്ടെത്താന് കഴിയില്ല.
ജനിച്ച പ്രദേശത്തിന്റെ പ്രത്യേകതകളാണ് നമ്മുടെ ഭക്ഷണ രീതി തീരുമാനിക്കുന്നത്. രാജ്യത്തെ പല പ്രദേശങ്ങളിലെയും ബ്രാഹ്മണര് സസ്യഭുക്കുകള് ആയിരിക്കുന്നത് അവര്ക്ക് സസ്യങ്ങള് ആവശ്യമുള്ള തോതില് ലഭിക്കുന്നതു കൊണ്ടാണ്. ബംഗാളിലെ ബ്രാഹ്മണര് മത്സ്യം ഭക്ഷിക്കും. ജലത്തില് വളരുന്ന സസ്യമായാണ് അവിടെ മത്സ്യത്തെ കാണുന്നത്. മത്സ്യം കഴിക്കാതെ പിടിച്ചുനില്ക്കാന് പറ്റാത്ത നാടുകളില് പാവം മത്സ്യങ്ങള് അവര് പോലുമറിയാതെ സസ്യമായി മാറി.
പൊതുവേ നോണ്വെജ് ആയ സമൂഹത്തിലും കുടുംബത്തിലും ചിലര് വെജിറ്റേറിയന് ഭക്ഷണരീതി തെരത്തെടുക്കാറുണ്ട്. സ്വിറ്റ്സര്ലണ്ടിന്റെ വിദേശകാര്യ വകുപ്പില് പ്രവര്ത്തിച്ച ദമ്പതികള് ജനീവയില് ഞങ്ങളുടെ അയല്വാസികളായിരുന്നു. അവരുടെ പത്ത് വയസുകാരന് സ്വയം തീരുമാനിച്ച് വെജിറ്റേറിയനായി മാറുകയായിരുന്നു. കാരണം അറിഞ്ഞപ്പോള് അല്പം വിഷമം തോന്നി. ദമ്പതികള് ഡല്ഹിയിലെ സ്വിസ് എംബസിയില് ജോലി ചെയ്യുന്ന കാലം. ഇറച്ചി മാര്ക്കറ്റില് പോയപ്പോള് മകനെയും കൂട്ടി. അവിടെ പരസ്യമായി കോഴിയെ കൊല്ലുന്നത് കണ്ട് കുട്ടി ഭയന്നുവിറച്ചു. പിന്നെ മാസാഹാരം തൊട്ടിട്ടില്ല. എല്ലായിനം മാംസാഹാരവും ലഭിക്കുന്ന സ്വിറ്റ്സര്ലണ്ടില് വെജിറ്റേറിയന് എന്ന് പറഞ്ഞാല് പല റെസ്റ്റോന്റുകള്ക്കും മനസിലാകില്ല. അവിടത്തെ രീതി അതാണ്. പക്ഷേ ആ കുട്ടി വെജിറ്റേറിയന് ഭക്ഷണം മാത്രം കഴിക്കുന്നു. അതവന്റെ തീരുമാനം.
ജനീവയിലെ ഓഫീസ് കാന്റീനില് വെജിറ്റബിള് സാലഡ് എന്ന് പറഞ്ഞ് കഴിച്ചിരുന്ന നല്ല ഭക്ഷണത്തില് രുചിയുള്ള ഉരുണ്ട റബര് പോലത്തെ സാധനം ഒച്ച് ആയിരുന്നു എന്ന് അറിഞ്ഞത് മാസങ്ങള്ക്ക് ശേഷമാണ്. അതറിഞ്ഞതിന് ശേഷം ആ സാലഡ് തൊടാന് എനിക്ക് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. അത് എന്റെ മാത്രം പ്രശ്നമായിരുന്നു. ഒച്ച് ‘പുരണ്ട’ പാത്രത്തില് കഴിക്കുന്നത് ഒഴിവാക്കാന് ഞാന് വീട്ടില് നിന്ന് പാത്രം കൊണ്ടു പോയില്ല. ഒച്ചിനെ രുചിയോടെ തിന്നുന്നവര് മോശം മനുഷ്യരായി തോന്നിയില്ല.
വിയറ്റ്നാമിലെ ഹോചിമിനിലെ ഒരു റെസ്റ്റോറന്റില് അടുത്ത മേശയിലിരുന്ന ആളിന് കഴിക്കാന് പ്ലേറ്റ് നിറയെ പൊരിച്ച വലിയ തേളിനെ കൊണ്ടു വച്ചപ്പോള് ഞാന് ഒന്നറച്ചു. കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന വിയറ്റ്നാംകാരന് സുഹൃത്ത് അത് കണ്ടു. നിങ്ങള്, ഇന്ത്യക്കാര്, വളരെ രുചിയോടെ ഞണ്ടിനെയും കൊഞ്ചിനെയും തിന്നാറുണ്ടല്ലോ എന്നാണ് അയാള് പുഞ്ചിരിയോടെ എന്നോട് ചോദിച്ചത്.
തിബറ്റ് പ്രദേശത്ത് താമസിക്കുന്നവര്ക്ക് ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട മാംസ്യാഹാരം യാക്ക് ഇറച്ചിയാണ്. അതിലും നല്ല പോഷകാഹാരം അവിടെയില്ല. (നാട്ടിലെ പുതിയ പോഷകാഹാരത്തിന്റെ കാര്യം തല്ക്കാലം ഇവിടെ ഓര്ക്കണ്ട. സീര്യസായ ഒരു കാര്യമാണ് ഞാന് പറയാന് ശ്രമിക്കുന്നത്). വീണ്ടും സുധാ മൂര്ത്തിയിലേയ്ക്ക് വരാം. സസ്യാഹാരത്തോടുള്ള മനോഭാവം അവരിലെ മിഥ്യാ സവര്ണ ബോധത്തില് നിന്നും ഉണ്ടായതാണ്. ഒരുപക്ഷേ അവര് പോലും അറിയാതെ. ചില ഭക്ഷണങ്ങള് മോശമാണെന്നും അവ ഭക്ഷിക്കുന്നവര് കുറഞ്ഞവരാണെന്നും ധരിക്കുന്നവര് ഇന്ത്യയില് ഇന്നും ധാരളമാണ്. ലോകത്തെ അറിയാത്ത പാവം മനുഷ്യരാണവര്. സുധാ മൂര്ത്തിയും അവര്ക്കൊപ്പം സീറ്റ് പിടിച്ചത് മോശമായിപ്പോയി.
മെഡിക്കല് കോളേജില് പഠിച്ചിരുന്നപ്പോള് ബ്രാഹ്മണ കുടുംബത്തില് ജനിച്ച ഒരു സുഹൃത്ത് എപ്പോഴും കൂടെയുണ്ടായിരുന്നു. കോളേജ് കാന്റീനില് ഉച്ചയ്ക്ക് ബീഫ് ഇല്ലാത്ത ദിവസങ്ങളില് മാനേജരോട് വഴക്കിട്ട് പ്രതിഷേധമായി അയാള് പട്ടിണിയിരിക്കുമായിരുന്നു അയാള് ഇപ്പോഴും നല്ല ആരോഗ്യത്തോടെയിരിക്കുന്നു. രോഗികള്ക്ക് കണ്ണിലുണ്ണിയായ പ്രശസ്ത ഡോക്ടര്.